Aile Olmak mı? Aile Olabilmek mi?

     Son zamanlarda en sık kullandığımız telkin aile olmak... Yitirmeye başladığımız değerleri daha sık dillendirerek yeniden hayatımıza katmaya çabaladığımız ise bir gerçek!
Televizyon dizileri hep bu konudan bahseder oldu, öğretmenler hatta devlet büyüklerimiz dahi bize bu kaybolmak üzere olan değeri hatırlatıyorlar. Hep bir ağızdan biz aileyiz diyorlar!


   Halbuki türk toplumunun temelidir "Aile"
Çünkü herşey ailede başlar, çocuğun dünyaya gözlerini açması ile onu koruyup kollayan, ihtiyaçlarını gideren, soğuktan koruyan, hastalandığında bakan düştüğünde yerden kaldıran ailedir. 
Konuşacağı dili ailesinden öğrenen çocuk, iyi kötü ayırt etmeksizin aile ona ne veriyorsa onu sorgulamadan alır hayat denen uzun serüvenine empoze eder. 
O şekilsiz hamur aile fertlerine benzer, baba gibi yürür anne gibi güler, kardeşler gibi oyun oynar...
Okul hayatında ailesi dahada büyür, sınıf arkadaşları ailesinin parçası olur, öyle olmalıdır. Öğretmeni ebeveyn olur artık ailesi genişlemiştir. 

Bazı toplum değerlerimiz ailemizi birbirine bağlar, en son ne zaman imece usulü bir harekette yer aldığınızı hatırlamıyor, sokağınızdaki hayvanları beslemiyor ve komşunuzun kapısını çalıp halini sorduğunuz günü anımsamıyorsanız! 
Dikkat ailenizi kaybediyorsunuz!

Öğretmen ailedendir çünkü tek varlığınızı şekillendirirken daha büyük bir ortağınız yoktur. Komşu ailedir yan dairenizde yaşayan insanları tanımıyorsanız ve onları gözetip kollamıyorsanız değerlerinizi yitiriyorsunuzdur.
Aynı sokağı paylaştığınız yardıma muhtaç hayvanları beslemiyorsanız merhamet duygunuzu da çoktan unutmuşsunuz. 
Ve kendi milletinin refahı, huzuru, birlik beraberliği için hiç bir şey yapmadan yatağınızda rahat yatabiliyorsanız en değerli varlığınızı ailenizi kaybetmiş olabilirsiniz. Belkide bir çok aileyi boşanmaya götüren sosyal eksikliği değiştirebiliriz, gerçek hayatta kuramadığımız ilişkilerin sanal ortamda kurulmaya çalışılması yüzünden sevgi saygı duvarları çatlamaya başlıyor, çocuklar dağ gibi başında durması gereken baba kavramını, vatan gibi mübarek anne kucağı duygusundan eksik ıssız duvarlar arkasında sanal bakıcılara teslim oluyor. 
Artık huzur evlerinde yaşlılar yetimhanelerde çocuklar olmasın istiyorum.
Aile olmadan millet olmaz!

Bugün seksen milyonluk bu aile için küçük fakat kendiniz için büyük bir eylem yapabilirsiniz. 
Gittikçe daralan aile kavramını yeniden hayatımızın ortası koyarak başlayabilirsiniz! Bayramları şehir dışı tatil fırsatı olarak görmek yerine büyüklerin kapısı çalabilir, komşunu kahveye çağırabilirsiniz... 

Rengine ırkına boyuna kilosuna bakmadan tüm milletimizi tıpkı 15 Temmuz gecesinde olduğu gibi sarıp sarmalayabilir, bizi ayrıştırmadan aile olduğumuzu hatırlayabilirsiniz. 
Vatanımız evimizdir, evimizi ailemiz ile paylaşırız.
Bırakalım bizi bölmeyi değerlerimizin silinip gitmesine müsade etmeyelim ben ne yapabilirim demek yerine bugün kapat televizyonu kapat telefonu oynama artık o oyunu... 
Senin unutmak üzere olduğun çocukların ise hiç bilmediği değerlerimizi anlat, memleketini mesela köyünde bayram sabahı kahvaltısını, bakkal amcaları, mahalleye gelen dönen salıncağı anlat. Senin bıraktığın boşluğu sanal arkadaşlıkların doldurmasına izin verme! Aileni ne pahasına olursa olsun koru! Gerektiğinde tankın önünde durdu bir baba! Ailesini yani Vatanını korudu.

Benim kocaman bir ailem var! Sende onlardan birisin :)
Birbirimize sahip çıkıp sevip saymanın vaktidir.